Stanisław Staszic - Patron "Mechanika"
Stanisław Staszic (1755 - 1826) to jedna z najpiękniejszych postaci okresu oświecenia, która swoim działaniem odcisnęła piętno na losach swego narodu. Stanisław Staszic pochodził z małego miasteczka Piła w Wielkopolsce. Odznaczał się gorącym patriotyzmem i zrozumieniem drugiego człowieka. Cały swój entuzjazm poświecił dwóm sprawom: Ojczyźnie i nauce. Kształcił się w kierunkach ścisłych na uniwersytetach w Lipsku i Getyndze oraz w College de France w Paryżu. Zainteresowany geologią organizował wyprawy geologiczne w Alpy i Apeniny i ta dziedzina nauki miała się stać mu najbliższa. Zainspirowany lekturą filozofów francuskich, zwłaszcza Jana Jakuba Rousseau, sformułował radykalny program reform. W takich dziełach jak " Uwagi nad życiem Jana Zamojskiego" i "Przestrogi dla Polski" torował drogę postępowi społecznemu, przyczynił się w dużej mierze do rozbudzenia świadomości narodowej. W swoim własnym majątku utworzył wzorcową wspólnotę, zorganizowaną wokół spółdzielni, ze szkołami, bankiem i szpitalem. Znaczną część środków finansowych przeznaczył na cele publiczne budując w Warszawie pałac Towarzystwa Przyjaciół Nauk (którego prezesem został w 1808 r.) oraz pomnik Kopernika. Istnieją one tam do dnia dzisiejszego.
Piotr Chilik, absolwent "MECHANIKA", w sposób szczególny zainteresował się biografią Patrona, poświęcając mu swój wiersz zatytułowany " Gigant Oświecenia ".
"Gigant Oświecenia"
Kiedy ciemnymi chmury niebo się usłało,
A kraj polski zdradzono w osiemnastym wieku,
Nad Piłą, w Wielkopolsce, światło zajaśniało
Mocnym blaskiem rozumu, który tkwił w człowieku,
Nie czekała długo Polaków stolica,
Żeby poznać patriotyzm wielkiego Staszica.
Przestrzegał tam ksiądz głośno "kto ojczyźnie szkodzi",
Mówił, kto do upadku Polskę doprowadził.
Jawnie obwinił pana co biednego zwodził,
A gdy Sejm Wielki nadszedł, dysputy prowadził.
I Towarzystwo Nauk ujrzała Warszawa
W pięknym dlań pałacu księdza Stanisława.
Kiedy Rzeczpospolitą do grobu złożono,
Nie pogrzebał z ojczyzną swoich wielkich planów.
Rolnikom, chłopom pomógł; wtedy założono
Ów związek w Hrubieszowie na wzór wolnych panów.
Dbał Staszic o przemysł w swojej działalności,
Kraj zaś stanął mocniej u wrót niepodległości.
Piotr Chilik
Towarzystwo Przyjaciół Szkół Staszicowskich
W TOWARZYSTWIE PRZYJACIÓŁ SZKÓŁ STASZICOWSKICH JESTEŚMY OD POCZĄTKU:
Rok 1987 - braliśmy udział w inauguracyjnym spotkaniu dyrektorów, przedstawicieli rad pedagogicznych w Stęporkowie; w spotkaniu uczestniczyła pani mgr Grażyna Patolska - Woźniak.
Rok 1988 - dyrektor szkoły pani mgr Krystyna Jucha wraz z uczniami Dariuszem Bełchem, Krzysztofem Zygarem uczestniczli w spotkaniu szkół w Małkini.
Rok 1989 - Brzeg - uczestniczyliśmy w spotkaniu szkół. ZSM reprezentowali pani mgr Grażyna Patolska - Woźniak i uczniowie: Wojciech Depczyński, Krzysztof Zygar, Dariusz Bełch . Wielu wrażeń dostarczyła wycieczka do Wrocławia i zwiedzenie Panoramy Racławickiej.
Rok 1990 - zaznaczyliśmy swoje uczestnictwo w Siedlcach. Szkołę reprezentowali pani pedagog mgr Elżbieta Jasińska i uczeń Wojciech Depczyński.
Rok 1991 - do Piły pojechali pani mgr Justyna Jurczak i uczeń Roman Orłowski.
Rok 1994 - Miłtne koło Garwolina - uczeń naszej szkoły Marcin Zych brał udział w finale etapu centralnego I Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy o Stanisławie Staszicu. Spośród 82 uczestników tego konkursu nasz reprezentant zajął 6 miejsce.
Lata 1995 - 2001 - szkoła nie brała udziału w sympozjach i konkursach organizowanych przez Towarzystwo Przyjaciół Szkół Staszicowskich, zmniejszyła się też ilość członków Towarzystwa.
w grudniu 2001 roku Rada Pedagogiczna uznała za zasadne wznowienie współpracy z Towarzystwem oraz zaprezentowanie placówki w kraju.
